W programie trzy performensy: Distorted Visuals „Unlocated Territory” (2019), Smutne Kobiety "Pies Arnolfinich" (2019), Maciej Ożóg "(re)activity" (2019).

Harmonogram
19:30 - 20:10 - Distorted Visuals „Unlocated Territory” (2019)
20:20 - 21:00 - Smutne Kobiety "Pies Arnolfinich" (2019)
21:10 - 21:40 - Maciej Ożóg "(re)activity" (2019)

DISTORT VISUAL

performens: „Unlocated Territory” (2019)
Przetwarzanie i dekonstruowanie nagrań zarejestrowanych w różnych okolicznościach poprzez tworzenie ambientowych struktur syntezy granularnej, oraz ciągłe wprowadzanie dopiero co nagranych. Fragmentaryczne zapętlenie obrazów o stałym natężeniu doprowadzi do powtarzalnej całości przełamanej postklubowym beatem.

Kolektyw Distort Visual współtworzą Aleksandra Ilkiewicz - artystka wizualna, która eksploruje zagadnienia transformacji porządków analogowego i digitalowego oraz stanów pośrednich stale zmieniając ślad różnorodnych technik graficznych i form wizualnych oraz Przemek Hoffer (Zelde743) - DJ i producent, który eksperymentuje z dźwiękiem poszukując frapujących połączeń, a jego punktami odniesienia są gatunki takie jak dub techno, electro, house czy ambient. Swoją estetykę opisuje jako future trash. Jako kolektyw konstruują indywidualną przestrzeń w formie interdyscyplinarnych projektów, między innymi poprzez wydawanie kaset, czy tworzenie plakatów i liternictwa, których niejednoznaczny charakter pozostawia szerokie spektrum odbioru.

----------------------------

SMUTNE KOBIETY
electronic/action/folk/noise/duo

performens: Pies Arnolfinich (2019)
Performans, wykład poetycko nojzowy oparty o relacje międzygatunkowe i międzynarodowe oraz semantykę i estetykę postludzkiej onomatopei, z końcem świata w tle.

Duet powstał w 2014 roku w Łodzi. Nojz, zniekształcenia, przester, połączone z depresyjnymi tekstami oraz elementami melodii, rytmu i nagrań terenowych to dźwięki Smutnych Kobiet. Intencjonalnie ostre i intensywne, a jednocześnie monotonne, wyrastają z koncepcji Weltschmerz, cyfrowej nostalgii i feminizmu. Polem działania Smutnych Kobiet jest historia sztuki, współczesna kultura, codzienność skupiona wokół utrzymania się przy życiu, a technologia, często używana niezgodnie ze swoim przeznaczeniem, służy przede wszystkim ochronie wrażliwego ciała. Performensy Smutnych kobiet to również wydarzenia wizualne. Nieodłącznym elementem ich wystąpień jest budowanie sceny na podobieństwo schronienia, quasi domu, często absurdalnego, wyznaczonego światłem autorskich projekcji i dymem.

https://smutnekobiety.wordpress.com
https://www.facebook.com/Smutnekobiety
Instagram @smutnekobiety
vimeo.com/sadwomen

----------------------------

MACIEJ OŻÓG

performens: (re)activity (2019) - sound performance
"(re)activity" to performens eksplorujący specyficzną dla danej przestrzeni kompozycję fal akustycznych kształtowaną zarówno przez fale elektromagnetyczne jak i mechaniczne. Zróżnicowane wibracje charakterystyczne dla miejsca, w którym odbywa się zdarzenie, są przechwytywane i wzmacnia za pomocą szeregu sensów (elektromagnetycznych, fotoelektrycznych oraz piezoelektrycznych), a następnie wprowadzane do syntezatora modularnego. Tak pozyskane sygnały elektryczne i akustyczne wykorzystywane są w dwojaki sposób: jako surowy materiał dźwiękowy poddawany przetworzeniom oraz jako sygnały elektryczne sterujące / wpływających na zachowaniem syntezatora, a także generatora obrazów. W ten sposób w czasie rzeczywistym tworzony jest zmienny, efemeryczny audiowizualny „portret” przestrzeni.

Maciej Ożóg jest teoretykiem kultury, artystą dźwięku, kuratorem i djem. Od początku lat 90-tych zaangażowany w rozwój muzyki eksperymentalnej w Polsce. Założyciel i współtwórca wielu zespołów i projektów (Spear, Ben Zen, Nonstate, Aural Treat, Sub Spa, Quantum Vacuum Oscillator, i.a.). Tworzy multimedialne performensy, instalacje interaktywne oraz filmy wideo. W swoich solowych działaniach skupia się na krytycznej eksploracji przestrzeni liminalnej pomiędzy fizjologiczną aktywnością ciała a niewidzialną elektromagnetyczną infrastrukturą przestrzeni hybrydycznej. Wykorzystuję unikatowe, prototypowe urządzenia elektroniczne, instrumenty analogowe oraz cyfrowe. W maju 2015 roku ukazała się jego pierwsza solowa płyta “Electric Disobedience of Flesh” (Requiem Records). Najnowszy album „Moist Hardware” zostanie wydany w 2019 roku. Od 2015 roku współpracuje z Mariuszem Knysakiem w ramach projektu ozog/knysak. Duet zrealizował m.in. audiowizualny performens „Ephemeral Interferences” szeroko prezentowany w Polsce i za granicą. Organizator i kurator festiwalu L’tronica w Łodzi. Kurator programu Perform_Tech w Fabryce Sztuki w Łodzi. Od połowy lat 90-tych organizował i współorganizował liczne koncerty i wystawy m.in.: 4 edycje wystawy "Die Kunst Ist Toth", koncerty Coil, Noise Makers Fifes, Column One, Troum, Xaviere Charles, Z’ev, Zbigniew Karkowski, Aube, Tetsuo Furudate, Asmus Tietchens, Kasper T. Toeplitz, Marco Donnarumma, Thomas Ankersmit, Julien Ottavi, Ryan Jordan, Gil Kuno and many others. W latach 1998 – 2002 prowadził wytwórnię płytową Ignis Projekt poświęconą różnym odmianom elektronicznego eksperymentu. Ignis opublikowała płyty takich wykonawców jak: Francisco Lopez, Ultra Milkmaids, Vance Orchestra, Indra Karmuka, Crawl Unit, Origami Arktika, Chaos As Shelter, EA i Spear. Jego zainteresowania naukowe obejmują sztukę interaktywną, media taktyczne, bio art, społeczeństwo sieci, surveillance studies oraz posthumanism. Opublikował wiele artykułów na temat estetyki sztuki interaktywnej, historii i teorii filmu awangardowego, sztuki wideo i muzyki eksperymentalnej. Jego książka „Życie w krzemowej klatce. Sztuka nowych mediów jako krytyczna analiza praktyk cyfrowego nadzoru” ukazała się w 2018 roku nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego. Pracownik Katedry Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego.

https://soundcloud.com/maciej-ozog
http://media.uni.lodz.pl/
https://soundcloud.com/m_ozog